Ne giysem?

Ne giysem yaaa!!

Ben bunu hangi kafayla aldım lan? Ulan bu dolapda giyecek hiç bir şey yok. Valla yok ya bu ne bak Nur Yerlitaş gibi kafamı şekile sokacam yapma bunu dolap ya! Nerede bu kıyafetler! Nerede bu çoraplar ya! Çamaşır makinesine atıyorum abi çift çoraplarımı TRAK bir tane çıkıyor. Nabiyon sen ya? Yok yani o çorap nereye gidiyor? Bazen pantalonumu atıyorum makineye, ulan çıktıktan sonra o pantalon yok. Yok yani kaybolmuş gitmiş. Her yeri delik deşik ettim. Survivor gibi ac kalır, sussuz kalır yine de balık yesem bile o kıyafet yok hani bulamıyorum. YAAAA!! Kızım buluşmaya ne giysemmm? Ayy yok onu geçen ay aldım... Ya hayııırrrrr onu dün giydim şapşik ne diyorsunn yhaaa. Çıplak mı gidiyim? Nasıl bir arkadaşsın sen? Ya taam taam ben bulurum bir şeyler.

Bu dolapta hiç kıyafet olmaz mı? Olmaz tabii ki de. Hiç bulamıyorum abi yok yani kıyafet yok. Sorun yaşıyorum resmen. Resmen yokluk yaşıyorum. resmen bir defa giyindiğim bir şeyi ikinci defa giyemiyorum. Hani giyersem de full time onu giyiyorum. Kaç tane OHÁ tişörtü giydim abi her günüm OHÁ oldu. Sonra işte hiç kıyafet yok. Bugün ne giysem? diye bir program var yani bakıyorum abi millet bok gibi giyinmiş, bir de bana bakıyorum ya diyorum ben bir Şüheda Özyar, ben bir Şebnem Gürsoy sonra aynaya bakıyorum ben bir Almilla. Bildiğin ev mode on ne bileyim işte çok kararsızım. Bir terazi burcu olarak hepimiz çok kararsızız. Ne giysem diye saatlerce, günlerce, aylarca, yarım sene boyunca, bir iki yıl falan, sonra müebbet vereydin amk diye bakabilir ve düşünebilirim. Seninle yemeğe çıksam bile o giyindiğim kıyafeti bir hafta önceden beri "ulan ne giysem ya?" diye düşünürüm sonra son dakika gol olarak başka bir şey giyerim. Mesela ben giyindiğim herşeyden çok çabuk sıkılırım senden sıkıldığım gibi, dolaba bakar tüm kıyafetlerin alın yazısı "bok" gibi görünür gözümde. "Yok bu değil"... "Bu hiç değil"... "Bu da değil" ... "İşte bu!" ... "Tam 5 tane kavanoz bal 3 lira" der kafayı yerim. Konu kıyafet ise normal bir insan gibi düşündüğümü hiç söylemedim mesela.
Sonra dışarıda görüyorum işte ben gezerken millet ne giymiş hep kendimce yorumlarım. What the fak abi ya? O leggin ne la? Ay üzerini kapat bari don gibi duruyor. Ayyyyy tüm hatlar belli. YUUUH ne giymiş, valla günah bak billaha günah. Kumaş mı yetmedi cnm? :) Alır dikeriz yani sorun yok. Çekeydin az yukarı? Der der dururum çünkü başka işim yok. Millete yorum yapmak hoşuma gidiyor. Yok günah, yok ayıp falan tamam, you're right yani ama başka hobim yok. En azından Nur Yerlitaş gibi surat yapmıyoruz ya.

Ama her zaman bu sorunu yaşamışımdır "Bugün ne giysem?" gibi sorular aklımı her zaman kurcalar. Dolabımda 10 tane jean, 40 tane bluz olsa bile o dolapta giyecek hiç bir şey yok. Hepsi bokkey. Hepsi bir ikinci el gibi, hepsinde aynı soru "Bu neyin kafası?". Mesela bu yaz şimdi dünya da Şüşü'nün aklına gelemeyecek bir date'ı vardı. İşte ne bilim abi çocuk zengin falan filan, bildiğin kos kocaman beyaz at değil ama beyaz arabasıyla beni bildiğin kapıdan gelip alacaktı derken Şimay'a "LAAAN! DAHA 30 DAKİKA KALDI!," dedim. Plansız bir buluşmaydı. Heyecanlıydım tabii ki de falan derken bi baktım... a aaaaa haa sktrrr :)) Kıyafetim yok. Bildiğin ben buluşacağımı bilmediğim için abi normal kıyafet falan getirdim. Bu kez evde 4 kız, bir de Master var dı. Dört kızın kıyafetlerini döktük yerlere, salona, banyo'ya, mutfağa. Panik atak yaşadım abi bu iş olursa benim hayatım kurtulacak, bir daha ki aya sözlenirim falan derken dört kızda da mı kıyafet olmaz? Yok yani abi kendimi anladım ama kıyafet yok. Şimdi Ağırıza benden biraz uzun falan, kapalı da. O bluz olarak ne giyse bana mini bir elbise olarak gelir dedim. Aldım onun dört gündür giyindiği bluzu bu kez buluşmaya ben giyeceğim diyerek giydim. Abi bi kokuyor. Bi koku var valla mağra kokusu gibi. Lan annemin işkembe çorbası yaptığında evi saran virüs gibi koku. Orada Ağırıza'ya bi saydırdım tabii. Elbise uzun geldi. Dedim: Sıçtım :). Çocuk 10 dakikaya geliyor lan ben de hala bi bok yok. "Lan kemer yok mu kemer?" dedim hani tarz yaparım mini gelir biraz. Zaten bacaklarım kısa, uzun elbise zerresine olmaz hani, aslında olur da topuk falan yok yani hiç bir şey yok yanımda. Evi evirdim çevirdim en son bi kablo buldum adjhgfkjhgd. Abi USB kablosu buldum siyah. "LAN BULDUM!" dedim. Aldım USB kablosunu kemer diye belime taktım. Böyle nasıl abi Apple yapmış bir icaat ben onu belime takıyorum. Elbise istediğim boyutta oldu. Hani mini biraz, hoş ve güzel derken abi kablonun ucu ZORT diye ortaya çıkıyor. Lan otursam çocuk belime bakacak "Anam usb kablosu" diye masayı terk eder abi hayat terk hani beyin istifa, arabayla geri döneceğime atla geri dönerim dedim. Allah belamı vermesin dedim. Ulan USB kablosu her halinden kendini belli ediyor dedim. Çocuk "Yaa telefonumun şarjı bitiyor" dese, "ver ver ben takarım," diyerek belime takacam lan bu gidişle şarj olacak o telefon bu ne lan kendimi rezil ediyorum abi bluetooth gibi çekiyorum bu kemer ne?
En sonunda dedim yemek masasında kapı gibi usb kablosu görünecek Turkcell gibi dört çekeceğim abi ben en iyisi pantalon, üzerine bluz (yüz yılın icaatı) giy git dedim. Beğenirse senindir, beğenmezse zaten hiç senin olmamıştır dedim..

Aynaya baktım "giyecek hiç bir bok yok" dedim, ardından usb kablosu suratıma değecek rezillik falan derken Şimay ile yerlere yıkıldık. Ben bu kızı çok seviyorum abi benimsiyorum. Yerden topladık bir birimizi yıkıldım. Lan dedim hayatımın adamıyla yemeğe çıkıyorum belime usb kablosu bağladım yok böyle bir rezillik. Yani şu ki çağreler tükenmez aslında. Giyecek hiç bir şeyim yok lan Allah kahretmesin. Lady Gaga kutu bile giyse yakışıyor abi bu nedir. Ama ciddi ciddi soruyorum kendi kendime hani "Bu ne biçim kıyafet?"...

Bu da olmadı,
Şüheda Özyar

NOT: Sen her halinle güzel ve özelsin.

Şimay ile belime bağladığımız USB kablosu hiç de fena durmadığını görünce biz:

USB kablosu ve ben:

Ben: