Bilmem ki

Zamanla

Sonra nasılsın diye merak edersin. Bunca yıl sonra nasılsın? Sen nasılsın? Veya ben sence nasılım? İyi mi, kötü mü. Sence bir insan nasılsın sorusuna karşılıklı nasıl bir cevap verebilir? Nasılsın? Bilmem ki…

Zamanla kendini hiç tanımazsın. Kendini bir iyi, bir kötü hissedersin. Ne yapıyorum ben dersin. Niye üzülüyorum veya neden durduk yere şimdi ağlıyorum. Neden herşey beni buluyor, neden sen beni buluyorsun? diye düşünürsün. Aslında insanların düşündükleri, hissettikleridir. Hissettikleri yaşadıklarıdır. Nasılsın? Ne yapıyorsun, iyi misin? Ben var mıyım? Sende ben hala var mıyım? Şimdi düşünüyorum, böyle biraz üzülüyor sonra gülüyorum. Yoruluyorum sonra devam ediyorum. Tamam diyorum, bitirdim içimde ki seni, sonra sen geliyorsun içime. İçimi karıştırıyorsun. Aklımı karıştırıyor, yine gidiyorsun. Gelişin gidişin kadar güzel olsaydı. Gel dediğimde gelmedin. Git dediğimde neden gidiyorsun ki. Nasılsın diye sormaya çekiniyorum. İyi desen bana, üzülürüm. Bensiz iyi olacağını düşünmek istemiyorum, galiba gerçek olanda bu. Sen beni tanımadan önce'de iyiydin, rol icabı beni tanıdıktan sonra çok iyi oldun. Sonra giderken yine iyi oldun. Çok iyi değilsin aslında. Ben ne çok iyi, ne'de iyiyim. Sen iyisin galiba. Bunca yıl sonra iyisin? Ya ben?
Seni anlamıyorken kendimi anlamaya çalışıyorum. Saniyelik değişiyorum. Şimdi sana kızsam, döner yine severim. Giden gitti diyorum gururla, sonra seven neden gider ki? diyorum, ben yine ben oluyorum. Arkanda bıraktığın sorular var ya, galiba onlar beni çok yoruyor. Düşündürüyor, sonra kendimi iyi hissetmiyorum. "Boşver değmez" diyorlar, ama boşverdiğinde değmediğini nerden biliyorlar. "Boşver, zamanla," diyorlar ama onu tanımak için zamanın nasıl geçtiğini bilmiyorlar. Seni tanıdığım zamanın geçmiş zaman olduğuna inanamıyorum. Ne güzel geçmişsin…

İyi miyim, bilmem ki… Ama sen bana nasılsın? diye sorsan, iyiyim derim muhtemelen. Çok iyi demem, zaten yeterince anlarsın. İnsanların ruh hali her dakika değişebiliyormuş. Benimkisi saniyelik galiba. Şimdi seni sevebilirim, ama şimdi bak… sevmiyorum.

Bukadar kolay olabilseydi herşey keşke. Keşke ve zaman kelimesini sevmiyorum aslında. Zamanla geçer diyorlar, keşke geçmişe dönebilseydik diyorlar. İnsanlar aklımı çok karışdırıyor. Aklımı karşıtıran çok insan var. Önce kendi aklımı karışdırıyorum, sonra seni bekliyorum. Beklentilerimin arasında sende bulunuyorsun. Zamanla bekliyorum. Keşke beklentim olmasan ve hep keşke olarak kalsan…

Zamanla unuturum diyenler var…
Zaman nekadar çabuk geçiyor ki, hala seni unutamadım…

" Hatırlamak bile zaman alır, sen unutmaktan bahsediyorsun…"

Nasılsın? diye sorsam sana
Bilmem ki…
Şüheda Özyar

NOT: Yinede herşeyin ilacı, zaman derler. Bir de bu kelimenin tersini okuyun.